Het stond vanmorgen in de krant Peter G.N. Colpaert Het stond vanmorgen in de krant De linde op het plein moet weg Er is een parking voor het warenhuis gepland Een stukje kunst van niemands hand Omgeven door een beetje heg Dat moet verdwijnen uit het nu al grauwe Gent Dan ben ik naar het plein gegaan Om nog een allerlaatste keer De schors te voelen van een boom op het schavot Ik zie de baggerkranen staan En al die auto's heen en weer En voor die dingen moet het leven hier kapot Ik vraag me af of An en Frank Die in z`n schors geschreven staan Het vanaf nu ook met elkaar hebben verknald -want tegen wil en tegen dank Gaat deze boom er morgen aan- En of die linde met bun liefde staat of valt. En toen ik dit vanmorgen las Verdween de mooie lentezon Die wil niet schijnen op een hoopje houten schroot Dan lijkt het zachte groene gras Een bikkelhard en grijs beton En met die linde ga ook ik een beetje dood Met in de herfst geen blaren meer Blijft er alleen een kaal gezicht Van iets moderns dat elke schoonheid heeft verwond Want zelfs de winter keert niet weer Waar hier en daar een remspoor ligt Op een ontboste en een platgewalste grond Het doet me pijn dat je moet gaan Gewoonweg in een handomdraai Wordt hier een kanjer van wel honderd jaar gerooid Je zult hier morgen niet meer staan Dus blijft er enkel een "Goodbye" Met nog een laatste "Welterusten" en "Tot nooit".
volgende pagina
vorige pagina
Het stond vanmorgen in de krant Peter G.N. Colpaert Het stond vanmorgen in de krant De linde op het plein moet weg Er is een parking voor het warenhuis gepland Een stukje kunst van niemands hand Omgeven door een beetje heg Dat moet verdwijnen uit het nu al grauwe Gent Dan ben ik naar het plein gegaan Om nog een allerlaatste keer De schors te voelen van een boom op het schavot Ik zie de baggerkranen staan En al die auto's heen en weer En voor die dingen moet het leven hier kapot Ik vraag me af of An en Frank Die in z`n schors geschreven staan Het vanaf nu ook met elkaar hebben verknald -want tegen wil en tegen dank Gaat deze boom er morgen aan- En of die linde met bun liefde staat of valt. En toen ik dit vanmorgen las Verdween de mooie lentezon Die wil niet schijnen op een hoopje houten schroot Dan lijkt het zachte groene gras Een bikkelhard en grijs beton En met die linde ga ook ik een beetje dood Met in de herfst geen blaren meer Blijft er alleen een kaal gezicht Van iets moderns dat elke schoonheid heeft verwond Want zelfs de winter keert niet weer Waar hier en daar een remspoor ligt Op een ontboste en een platgewalste grond Het doet me pijn dat je moet gaan Gewoonweg in een handomdraai Wordt hier een kanjer van wel honderd jaar gerooid Je zult hier morgen niet meer staan Dus blijft er enkel een "Goodbye" Met nog een laatste "Welterusten" en "Tot nooit".
volgende pagina
vorige pagina