Bruno Peter G.N. Colpaert Het ging door merg en been toen ik hem plotseling ontdekte Zo tussen ouwe rommel die nog ooit de deur uitgaat De beer waarmee m'n moeder me deed inslapen en wekte Het heeft m'n leven sterk bepaald, dat pluchen fabricaat Ik zal niet gauw een weerzien zo intens en diep beleven Als dat met Bruno Beer, hij heeft een leven lang gewacht Hij bleek na al die jaren nog van vruchtenkwark te kleven Door oorgesabbel aangetast, hij ziet me en hij lacht. Dan zie ik weer m'n kleine maar brutale kinderhanden De handen van een liefdevol gewetenloos sadist Ze zouden hem nog scheuren, nog verminken en verbranden Maar Bruno zelf geloofde dat ik niet van beter wist Hij heeft het overleefd, maar er een knopoog bij verloren Z'n naden zijn versleten en se puilen uit van stro Hij werd toen ik hem vond, misschien een tweede keer geboren Gehavend en verhakkeld, maar ik heb hem liever zo Een knuffel die te clean is, is gewoon niet te vertrouwen Er gaat een hoop affectie uit van elke kale plek Z'n handicaps die hebben mij nog meer van hem doen houwen Want liefde is vaak pijn doen, God wat is het leven gek. Hoe kan een ding van pluche en van stro me zo diep raken 't Is moeilijk te begrijpen en ik weet het zelf niet meer Ik kan het best verzwijgen, maar ik schreeuw het van de daken Ik heb m'n liefste knuffel weer, m'n eigen Bruno Beer. En jij m'n kind, nu ben je hier, ik zou je alles geven Het grootste en het mooiste en het liefste inclusief Voor jou ga ik door vuur en vlam, voor jou geef ik m'n leven Ik heb je meer dan wat dan ook op deze wereld lief. Maar vraag me nooit voor Bruno Beer, hij kan de last niet dragen Zo'n tweede grote liefde heeft hij zeker niet verdiend We gunnen hem de rust van nog wat mooie ouwe dagen Hij is al lang geen speelgoed meer, maar wel een goeie vriend.
volgende pagina
vorige pagina
Bruno Peter G.N. Colpaert Het ging door merg en been toen ik hem plotseling ontdekte Zo tussen ouwe rommel die nog ooit de deur uitgaat De beer waarmee m'n moeder me deed inslapen en wekte Het heeft m'n leven sterk bepaald, dat pluchen fabricaat Ik zal niet gauw een weerzien zo intens en diep beleven Als dat met Bruno Beer, hij heeft een leven lang gewacht Hij bleek na al die jaren nog van vruchtenkwark te kleven Door oorgesabbel aangetast, hij ziet me en hij lacht. Dan zie ik weer m'n kleine maar brutale kinderhanden De handen van een liefdevol gewetenloos sadist Ze zouden hem nog scheuren, nog verminken en verbranden Maar Bruno zelf geloofde dat ik niet van beter wist Hij heeft het overleefd, maar er een knopoog bij verloren Z'n naden zijn versleten en se puilen uit van stro Hij werd toen ik hem vond, misschien een tweede keer geboren Gehavend en verhakkeld, maar ik heb hem liever zo Een knuffel die te clean is, is gewoon niet te vertrouwen Er gaat een hoop affectie uit van elke kale plek Z'n handicaps die hebben mij nog meer van hem doen houwen Want liefde is vaak pijn doen, God wat is het leven gek. Hoe kan een ding van pluche en van stro me zo diep raken 't Is moeilijk te begrijpen en ik weet het zelf niet meer Ik kan het best verzwijgen, maar ik schreeuw het van de daken Ik heb m'n liefste knuffel weer, m'n eigen Bruno Beer. En jij m'n kind, nu ben je hier, ik zou je alles geven Het grootste en het mooiste en het liefste inclusief Voor jou ga ik door vuur en vlam, voor jou geef ik m'n leven Ik heb je meer dan wat dan ook op deze wereld lief. Maar vraag me nooit voor Bruno Beer, hij kan de last niet dragen Zo'n tweede grote liefde heeft hij zeker niet verdiend We gunnen hem de rust van nog wat mooie ouwe dagen Hij is al lang geen speelgoed meer, maar wel een goeie vriend.
vorige pagina
volgende pagina
vorige pagina