Dat ik begonnen ben met het schrijven van chansons is te danken aan mijn vier bezielers en één groot voorbeeld. Ik gebruik veel liever de term ‘bezieler’ dan ‘voorbeeld’. Van een voorbeeld leer je,van een bezieler niet. Of toch niet in de strikte zin van het woord. Mijn vier bezielers zijn Reinhard Mey, Boudewijn de groot, Jacques Brel en Joop Visser. Het voorbeeld is Reinhard Mey. Deze laatste leerde me hoe een goed chansons klinkt, en gemaakt moet worden. De drie andere bezielers leerde ik pas later kennen. Die hebben me het vak niet bijgebracht maar ze hebben me wel talloze uren laten genieten en mee mijn (artistieke’) leven bepaald. Een paar jaar geleden hernam ik mijn klassiek pianospel. Zo af en toe studeer ik eens een partituur en zo kon het repertoire van Brel niet achterop blijven.

Ik speel ‘Ne me quitte pas’ van Jacques Brel.

Ik speel ‘Amsterdam’ van Jacques Brel